کار باید تشڪیلاتـﮯ باشـد

یـا حبیـب الباکین

 

حدود سه هفته قبل از اردوی تشکیلاتی دی ماه 93 بود که قرار بر این شد تمام اعضای شورای حوزه کتاب «کار باید تشکیلاتی باشد» را بخوانیم.

شروع خواندن کتاب همزمان بود با ابتدای راه پر فراز و نشیب مسئولیت بنده برای اردوی جنوب بهمن ماه که در طول کارهای اردو روزی نبود که نکته ای از این کتاب را به کار نبرده باشم...

این کتاب مجموعه ای از بیانات حضرت ماه درباره تشکل و کار تشکیلاتی است که شامل قسمت هایی مانند آثار و برکات کار تشکیلاتی، شاخص ها و بایدهای تشکیلات موفق انقلابی، آفت شناسی کار تشکیلاتی و ... است. 

اگر اهل کار فرهنگی و جمعی باشیم، این کتاب سرشار از ایده های ناب است که حتما در تجربه هایمان با آن ها مواجه خواهیم شد. 

قسمتی از کتاب:

«یک کار تشکیلاتی، یک کار جمعی خصوصیتش این است که فرد باید خودش را در جمع حل کند، گم کند؛ که این گم کردن عین بازیافتن به نحو درست است. چیزی کم نمی شود از آدم ها، چیزها افزوده می شود. من مثال می زنم به این لیوان آبی که توی آن یک حبه قند را می اندازید. این یک حبه قند یک چیز مشخصی است، به قدر خودش شیرینی دارد، به قدر خودش همه چیزهایی که توی قند هست، در این است. وقتی در لیوان آب انداختی، تمام است؛ یعنی یک دانه از این ذرات ریزی که زیر دندان می آمد و صدا می کرد و خودش را نشان می داد که هان! منم؛ یک دانه از اینها باقی نمی ماند، تمام حل می شود در آب. در آن جایی که قبل از آن، یا بعد از آن، ده حبه قند دیگر حل شده. اما به نظر شما از این حبه قند یک ذره اش، یک سر سوزنش از بین رفت؟ هیچ چیز از آن از بین نرفت. این قند یک ذره کم نشد، بلکه یک خورده به آن زیاد شد. زیرا آن مقدار شیرینی که در این قند بود آمیخته شد با شیرینی های دیگر که در قندهای دیگر بود و در تمام اعضای این آب حل شد، سرایت پیدا کرد، چیزی از آن هم کم نشد؛ اما آن تشخص خودش را از دست داده؛ آن فردیت خودش را از دست داده؛ یک تشکیلات باید اینجور باشد.»

بِـڪـَـ الدَخیـل ایهـا الرئـوفــــ…